Τι τρώμε; Μανιτάρια

Τα μανιτάρια έχουν λίγες θερμίδες, δεν περιέχουν καθόλου χοληστερόλη και σχεδόν καθόλου άλλα λίπη και νάτριο. Παράλληλα είναι μεταξύ των σπάνιων τροφίμων που περιέχουν μερικά βασικά μεταλλικά ιχνοστοιχεία και συμπλέγματα βιταμινών τύπου Β. Η ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2) έχει σημαντικό ρόλο για υγιές δέρμα και καλή όραση. Το παντοθενικό οξύ (βιταμίνη Β5) έχει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή των ορμονών και για το νευρικό σύστημα.
Η νιακίνη (βιταμίνη Β3) βοηθά στην καλή λειτουργία του νευρικού και πεπτικού συστήματος.
Και οι τρεις πιο πάνω βιταμίνες βοηθούν στην παραγωγή ενέργειας των κυττάρων από τα λίπη, τις πρωτεΐνες και τους υδατάνθρακες. Επίσης τα μανιτάρια περιέχουν βιταμίνη C και D. Το περιεχόμενο σε βιταμίνες των μανιταριών μοιάζει πολύ με το περιεχόμενο σε βιταμίνες του κρέατος.

Σύγχρονες επιστημονικές έρευνες, έδειξαν ότι πράγματι τα μανιτάρια ή ουσίες που εξάγονται από αυτά, έχουν αξιόλογες ιδιότητες που πιθανόν να συμβάλλουν στην καταπολέμηση μερικών μορφών καρκίνου, ενισχύουν το σύστημα άμυνας του οργανισμού και μειώνουν τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο της καρδίας. Ουσία που περιέχεται στο εν λόγω άσπρο μανιτάρι, σε προκαταρκτικές έρευνες, βρέθηκε ότι μπορεί να καταστέλλει σε καλλιέργειες τον πολλαπλασιασμό κυττάρων του μαστού. Η ουσία αυτή (ανήκει στην κατηγορία των αναστολέων της αρωματάσης) μειώνει τα επίπεδα των οιστρογόνων που είναι παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού.

Τα μανιτάρια είναι πλούσια σε σελήνιο, κάλιο, χαλκό και σίδηρο.

Το σελήνιο εμπλέκεται μαζί με τη βιταμίνη Ε στην πρόληψη καρκίνου του προστάτη όπως επίσης και στη μείωση του κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα.

Επίσης τα μανιτάρια περιέχουν κάλιο που είναι απαραίτητο για τον κανονικό ρυθμό της καρδίας, το ισοζύγιο των υγρών στον οργανισμό και για τη μυϊκή και νευρική λειτουργία.

Η διατροφή που είναι πλούσια σε κάλιο και χαμηλή σε νάτριο, συμβάλλει σε μείωση του κινδύνου για ψηλή πίεση και εγκεφαλικά επεισόδια.

Ο χαλκός και ο σίδηρος που περιέχουν τα μανιτάρια, είναι απαραίτητοι για τη σύνθεση των ερυθρών αιμοσφαιρίων και της αιμοσφαιρίνης για τη μεταφορά οξυγόνου σε όλους τους ιστούς του οργανισμού.

Πηγή: www.medlook.net