Τι πίνουμε; Λουίζα

Προσθήκη λεζάντας

Το βότανο της Λουίζα, με το λατινικό όνομα «Lippia citriodora» ανήκει στην οικογένεια των Verbenaceae (που περιλαμβάνει περίπου 250 είδη) και κατάγεται από την Αμερική. Σήμερα όμως τη θεωρούμε πλέον και δικό μας φυτό και την αναφέρουμε εκτός από τα επιστημονικά της ονόματα Λιππία η κιτρίοσμος και λεμονόχορτο, λόγω της λεμονάτης μυρωδιάς των ανθών και των φύλλων της, αλλά στην Κρήτη που της έχουν ιδιαίτερη αδυναμία θα ακούσετε να την αποκαλούν και γοργογιάννη.
Χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους, ως αφέψημα ή λάδι, αφού τόσο τα άνθη, όσο και τα φύλλα της είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Σε τι βοηθά;
*Για τα νοσήματα του στομάχου και του πεπτικού συστήματος το αφέψημά της είναι ευεργετικό και βοηθάει, όταν υποφέρουμε από δυσπεψία, μετεωρισμό, νευραλγίες και κολικούς του στομάχου και των εντέρων.
*Σταματά τη διάρροια και την αιμορραγία
*Βοηθά στο αδυνάτισμα και στην εξαφάνιση της κυτταρίτιδας και στην αποβολή των περιττών υγρών. *Είναι αποτελεσματικό τονωτικό, αλλά ταυτόχρονα και καταπραϋντικό.
*Είναι αντιπυρετικό.
*Είναι διουρητικό και συνίσταται σε περιπτώσεις νεφρολιθιάσεων.
*Βοηθάει στην αποτοξίνωση του οργανισμού.
*Ανακουφίζει από τις ημικρανίες.
*Καταπολεμά την κακοσμία του στόματος.
*Το ζεστό έγχυμα της λουίζας είναι φημισμένο για της αφροδισιακές του ιδιότητες.
*Χρησιμοποιήστε το έγχυμα του βοτάνου, για να πλύνετε και να καθαρίσετε το πρόσωπό σας.
*Το έλαιό της βοηθά τις πληγές να επουλωθούν.
* Ευεργετικό με καταπλάσματα στους νευρικούς πόνους και νευρικές κεφαλαλγίες, καθώς και στους πόνους των αυτιών.
*Το αιθέριο έλαιο του φυτού χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιία, ζαχαροπλαστική, ποτοποιία κ.λ.π.
Δίαιτα
Οι ευεργετικές ιδιότητες της λουίζας βοηθούν στην αποτοξίνωση και την αποβολή των περιττών υγρών από τον οργανισμό αλλά και την καύση της κυτταρίτιδας. Είναι από τα πιο διάσημα βότανα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. H συχνή χρήση της βοηθά στην αύξηση του ρυθμού του μεταβολισμού, στη ρύθμιση της όρεξης και στη διούρηση - γι’ αυτό και είναι μια καλή επιλογή για όσους ταλαιπωρούνται από κατακράτηση υγρών. Ακόμα, βοηθάει σημαντικά στη σύσφιξη του δέρματος. Επιλέξτε να πίνετε ένα φλιτζάνι αφέψημα περίπου 20 λεπτά πριν τα γεύματά σας. Προσπαθήστε να το τηρήσετε για 1-2 μήνες, κάντε ένα διάλειμμα 2 εβδομάδων και συνεχίστε ανάλογα με τα κιλά που θέλετε να χάσετε. Αν θέλετε, μπορείτε να το χρησιμοποιείτε και ως κομπρέσα.

Οδηγίες Προετοιμασίας Έγχυμα : Aφού βράσει το νερό στο μπρίκι, το αποσύρετε από τη φωτιά, προσθέτετε τη συνιστώμενη δόση του βοτάνου και το αφήνετε σκεπασμένο για 5 λεπτά. Tο σουρώνετε και το πίνετε.
Aφέψημα : Tο αφέψημα ενδείκνυται για τα σκληρά φύλλα και τις ρίζες των βοτάνων. Στην περίπτωση αυτή, βράζετε το βότανο μαζί με το νερό για 5 λεπτά, το σουρώνετε και το πίνετε.

Αρωματική πρόταση
 Συστατικά 5-6 φύλλα λουίζας 1 1/2 κουταλιά του γλυκού λεβάντα 1 κούπα φυσικό μεταλλικό νερό 1 κουταλιά του γλυκού μέλι
Οδηγίες Βράστε το φυσικό μεταλλικό νερό στους απαιτούμενους βαθμούς (100° Κελσίου ) και κατόπιν ρίξτε τα φύλλα λουίζας και τα άνθη λεβάντας. Αφήστε τα να βγάλουν το άρωμα τους για 4-5 λεπτά και, αφού το σουρώσετε και το σερβίρετε στην αγαπημένη σας κούπα, προσθέστε το μέλι. Χαλαρώστε και απολαύστε το.
 Λίγα μυστικά ακόμα Μπορείτε ακόμα να φτιάξετε το ρόφημα του ενός λίτρου και να το βάλετε στο ψυγείο. Έτσι θα απολαύσετε το χαλαρωτικό ποτό σας παγωμένο ακόμα και στο γραφείο σας κατά τη διάρκεια της ημέρας. Φτιάξτε παγάκια από το ρόφημα που ετοιμάζετε και όχι από νερό, καθώς έτσι θα διατηρήσετε τη γεύση του ποτού σας αναλλοίωτη.
Πηγή: tsai.gr
Προσοχή! Συστήνεται να αποφεύγεται η χρήση της από όσους πάσχουν από υπόταση, επειδή είναι διουρητική και μειώνει την πίεση.
Συνταγές με την Λουζα:

Ζελέ πορτοκάλι με Campari και λουίζα

Τι τρώμε; Κάπαρη

Η κάπαρη αποτελεί μία από τις γαστριμαργικές απολαύσεις της Μεσογείου, που συναντάται από την Τουρκία μέχρι την Ισπανία και καταναλώνεται με μεγάλη ευχαρίστηση σε όλες τις χώρες που βρίσκονται στον ενδιάμεσο χώρο. Η ελληνική κάπαρη είναι σχεδόν πάντα αυτή που μεγαλώνει αυτοφυώς στη φύση, ενώ οι ποικιλίες που προέρχονται από άλλες περιοχές της Μεσογείου, δηλαδή την Ισπανία, τη νότια Γαλλία και την Τουρκία, είναι κατά κανόνα προϊόν καλλιέργειας. Όποια και αν είναι η προέλευση της κάπαρης δεν καταναλώνεται ποτέ νωπή.
Η πικάντικη, αψιά (αυτό οφείλεται στην ύπαρξη του σιναπέλαιου που απελευθερώνεται απο τους ιστούς του φυτού) και υπέροχα πικρή γεύση της κάπαρης αναδεικνύεται μόνο αφού γίνει τουρσί, γιατί μόνο κάτω από την επίδραση της άρμης σχηματίζεται το καπρικό οξύ, που της δίνει τη χαρακτηριστική της γεύση.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην οποία η διατήρηση της κάπαρης εξασφαλίζεται με διαφορετικό τρόπο, μέσω δηλαδή του στεγνώματός της στον ήλιο μέχρι να σκληρύνει τελείως και να αποκτήσει ένα ελαφρώς ξανθό χρώμα. Η κάπαρη που έχει υποστεί τέτοια επεξεργασία αποτελεί σπεσιαλιτέ της Σαντορίνης. Όταν πρόκειται να καταναλωθεί, τη μουσκεύουν και τη συνδυάζουν κατά κανόνα με μια σάλτσα ντομάτας, ως συνοδευτικό της φάβας.
Η κάπαρη συλλέγεται σε διάφορα στάδια της ανάπτυξής της. Το πλέον αγαπητό τμήμα του φυτού είναι τα μπουμπούκια, τα οποία πρέπει να συλλεχθούν πριν αρχίσουν να ανοίγουν. Η εργασία που απαιτείται είναι κοπιαστική, αφού η συγκομιδή πρέπει να γίνει με γρήγορους ρυθμούς, συνήθως κατά τη διάρκεια της ημέρας την εποχή της ανθοφορίας, γιατί τα μπουμπούκια ανθίζουν γρήγορα.
Εκτιμούν ακόμα τον καρπό της κάπαρης, που προκύπτει μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας. Ο καρπός αυτός είναι μακρόστενος και παχύς και θυμίζει κάπως σταφύλι, ενώ η υφή του είναι τραχιά και ελαφρώς ινώδης. Τουρσί γίνονται και οι καρποί. Η κάπαρη θεωρείται ορεκτικό και διουρητικό βότανο. Με την κάπαρη αρωματίζεται το λάδι, ξίδι ή βούτυρο, προστίθεται σε τυριά, γαρνιτούρες ή γίνονται τουρσιά και πίκλες.
Οι Έλληνες χρησιμοποιούμε την κάππαρη για να γαρνίρουμε σαλάτες, από μια κλασική χωριάτικη μέχρι κρητικούς ντάκους. Η μεγαλύτερη ποικιλία εδεσμάτων που περιλαμβάνουν κάπαρη συναντάται αναμφίβολα στις Κυκλάδες.
Οι μικροί καρποί μαγειρεύονται με ψάρι και κυρίως παστό μπακαλιάρο, φτιάχνονται ακόμα με κροκέτες, χρησιμοποιούνται ως καρύκευμα στη μελιτζανοσαλάτα, ενώ είναι δυνατόν να τους βράσουν για να τους σερβίρουν συνήθως με φάβα, φαγητό που αποτελεί τοπική σπεσιαλιτέ της Σαντορίνης.
Στην αρχαία Ελλάδα το κάπαρη χρησιμοποιούσαν στους ρεβματισμούς και μετέπειτα για την θεραπεία των μολύνσεων του ουροποιητικού. Πρόσφατες έρευνες εστιάζουν στον πιθανό ρόλο του στην αντιμετώπιση της υπερλιπιδαιμίας και τον ρόλο του ως αντιαλλεργικό. Ο φλοιός της ρίζας χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων όπως αρθρίτιδες, ρευματισμοί, πονόδοντοι και σε παθήσεις του δέρματος. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το φυτό έχει θεραπευτικές αλλά και μαγικές ιδιότητες. Ο αρχαίος γιατρός Διοσκουρίδης συνιστούσε τα φύλλα και τη ρίζα του φυτού για να εξαφανίζονται τα πρηξίματα. Στη φαρμακευτική χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις αδυναμίας, ως διεγερτικό της κυκλοφορίας και των αναπνευστικών λειτουργιών. Δίνεται στις έγκυες πριν από τη γέννα για να προκαλέσει συσπάσεις στη μήτρα. Σταματά τη διάρροια και τους σπασμούς στο στομάχι και το έντερο, ενώ χρησιμοποιείται και κατά της ανικανότητας. Τέλος, χρησιμοποιείται στα τσιμπήματα από σφήκες και στα δαγκώματα φιδιών.

Πηγή: www.iatronet.gr (Βασιλική Κουτσοκώστα)

Τι τρώμε; Αγκινάρες

Η αγκινάρα προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική, από όπου και πέρασε στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη. Οι αρχαίοι πολιτισμοί απέδιδαν στην αγκινάρα πολλές ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες, ειδικά σε σχέση με τη λειτουργία του ήπατος και της χοληδόχου κύστης. Ο Πλίνιος την περιγράφει ως «τρόφιμο για τους πλούσιους», εξαιτίας της ευεργετικής επίδρασης που μπορεί να είχε στα συμπτώματα της πλούσιας ζωής τους, η οποία συχνά οδηγούσε σε κίρρωση του ήπατος, ποδάγρα (ουρική αρθρίτιδα) ή γενική κατάπτωση του οργανισμού. Παραδοσιακά, αφεψήματα των φύλλων της έχουν χρησιμοποιηθεί για «καθάρισμα του αίματος», αύξηση της παραγωγής και έκκρισης της χολής και αποτοξίνωση του ήπατος και του δέρματος. Κάποιες από αυτές τις ιδιότητες έχουν διαπιστωθεί επιστημονικά.
Η αγκινάρα αποτελεί πολύ καλή πηγή διαιτητικών ινών, χαλκού, μαγνησίου, ασβέστιο,
φωσφόρου, μαγγανίου, βιταμίνης Κ, βιταμίνης C και καλή πηγή σιδήρου, όλων των βιταμινών του συμπλέγματος Β και καλίου. Περιέχει, επίσης, φλαβονοειδή. Οι κατεψυγμένες αγκινάρες έχουν σημαντικές απώλειες σε σίδηρο, μαγνήσιο, χαλκό και βιταμίνη C , αλλά μεγαλύτερη συγκέντρωση σε φυλλικό οξύ.
Οι ευεργετικές επιδράσεις της αγκινάρας στην υγεία προκύπτουν κυρίως από δύο συστατικά που περιέχει, την κυναρίνη και τη σιλιμαρίνη. Η κυναρίνη, η οποία βρίσκεται στα φύλλα της αγκινάρας, βοηθά στην ανακούφιση γαστρεντερικών προβλημάτων, τα οποία προκύπτουν από αδυναμία του οργανισμού να πέμψει τα λίπη της τροφής εξαιτίας μειωμένης έκκρισης της χολής. Η κυναρίνη ενεργοποιεί την παραγωγή από το ήπαρ και την έκκριση της χολής, ώστε ανακουφίζει από στομαχική διαταραχή, ναυτία, μετεωρισμό και κοιλιακό πόνο.
Το φλαβονοειδές σιλιμαρίνη παρουσιάζει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και έχει εξετασθεί για τυχόν προστατευτική δράση από καρκίνους. Η σιλιμαρίνη θεωρείται, επίσης, ότι μπορεί να αναγεννήσει τον ηπατικό ιστό, για αυτό και η αγκινάρα αποτελεί καλή διατροφική επιλογή ειδικά για άτομα που πίνουν αλκοόλ.Ο χαλκός συμμετέχει στη μεταφορά σιδήρου στους ιστούς (οι αγκινάρες περιέχουν και σίδηρο) και το μεταβολισμό κάποιων νευροδιαβιβαστών, ενώ εμπλέκεται και στη διαδικασία σύνθεσης κολλαγόνου και ελαστίνης, πρωτεϊνών του συνδετικού ιστού απαραίτητων για τη συνοχή και ελαστικότητα των αγγείων, των οστών και των αρθρώσεων. Επίσης, ο χαλκός, αλλά και το μαγγάνιο, αποτελούν συνένζυμα αντιοξειδωτικών ενζύμων του οργανισμού. Οι αγκινάρες περιέχουν, επίσης, σημαντικά ποσά φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β 6 . Τα δύο αυτά συστατικά μειώνουν την παραγωγή της ομοκυστεΐνης, ενός μεταβολικού παραπροϊόντος που μπορεί να είναι επικίνδυνο τόσο για την υγεία των οστών όσο και για την εμφάνιση αθηροσκλύρηνσης. Οι βιταμίνες Β 1 , Β 2 , Β 3 και Β 6 αποτελούν βασικά συστατικά του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων, των τριών, δηλαδή, βασικών πηγών ενέργειας. Οι αγκινάρες μέσω του μαγνησίου και του καλίου μπορεί να συνεισφέρουν στη μείωση της υπέρτασης και μέσω της βιταμίνης C στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών. Η αγκινάρα χρησιμοποιείται και ως αρωματικό σε μερικά αλκοολούχα ποτά. Η πικρότητα που έχει θεωρείται ότι προάγει την καλή πέψη, ενεργοποιώντας την έκκριση πεπτικών χυμών του οργανισμού. Για αυτό, μπορείτε να δοκιμάσετε να πιείτε ένα απεριτίφ που περιέχει αγκινάρα πριν από το γεύμα σας.
Πηγή: www.barbastathis.com

*Στην Ιταλία από τα φύλλα παράγουν λικέρ με το όνομα «Cynar».
*Οι αγκινάρες έχουν την θεραπευτική ιδιότητα να απομακρύνουν την χοληστερίνη από το αίμα!
*Είναι τονωτική, κατά των διαλειπόντων πυρετών, κατά του τεταρτέου πυρετού, κατά της υδρωπικίας, κατά των παθήσεων του συκωτιού και κατά των ρευματισμών. Έχει επίσης ιδιότητες κατά της πέτρας των νεφρών, κατά του ίκτερου και είναι επίσης καρδιοτονωτική.
*Οι Ευρωπαίοι εκτιμούσαν ιδιαίτερα την αγκινάρα ως αφροδισιακό. Λέγεται ότι στα τέλη του Μεσαίωνα η Αικατερίνη των Μεδίκων έτυχε έντονης κριτικής για την αδυναμία που είχε στις αγκινάρες, τις οποίες συνήθιζε να τρώει δημοσίως, γι' αυτό και κάποιοι συσχέτισαν τις γαστρονομικές με τις σεξουαλικές της αδυναμίες.
*Η αγκινάρα περιέχει βιταμίνες A, B, C, ασβέστιο και φώσφορο. Μπορείτε να πάρετε πράσινα φύλλα αγκινάρας και να τα καλύψετε με νερό (όχι πάρα πολύ, ίσα που να καλύπτονται) και το βάζετε στη φωτιά. Μόλις φθάσει στο σημείο βρασμού, το κατεβάζετε από τη φωτιά και το αφήνετε για τρεις ώρες. Στη συνέχεια το σουρώνετε και με το υγρό αυτό κάνετε μασάζ στο κεφάλι για την τόνωση των μαλλιών.

Πηγή: www.herbalcreations.गर

ΠΩΣ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΓΚΙΝΑΡΕΣ

1. Σε γαβάθα με νερό, προσθέστε χυμό 2 λεμονιών. Κόψτε το κοτσάνι αφήνοντας περίπου 1 εκ. σε κάθε αγκινάρα.

2. Αρχίστε να βγάζετε τα εξωτερικά φύλλα. Κόψτε στα τέσσερα ένα λεμόνι και με αυτό τρίβετε την αγκινάρα συχνά, να μη μαυρίσει. Συνεχίστε να πετάτε φύλλα μέχρι να φτάσετε στην πρασινοκίτρινη καρδιά, με τα τρυφερά φύλλα. Μην ξεχνάτε να τρίβετε συνεχώς με λεμόνι.

3. Κόψτε με μαχαίρι και πετάξτε την κορφή του κώνου, και κόψτε, να λειάνετε το μέρος όπου αφαιρέσατε τα φύλλα.

4. Κόψτε στη μέση ή στα τέσσερα κάθε αγκινάρα και με μαχαίρι ή κουτάλι αφαιρέστε το «μαλλί» από το κέντρο, τρίβοντας με λεμόνι.

5. Αφήστε τις καθαρισμένες αγκινάρες στο λεμονόνερο, καθώς καθαρίζετε τις υπόλοιπες.

Τι τρώμε; Κύμινο

Το κύμινο ως αφέψημα θεωρείται πως τονώνει την καρδιά και συμβάλλει στη μείωση της ταχυπαλμίας, ενώ δρα σπασμολυτικά σε πόνους κολικού. Συνιστάται για την αντιμετώπιση της ανορεξίας αφού «ανοίγει» την όρεξη, της δυσπεψίας –βοηθά στη χώνεψη–, των πόνων της περιόδου αλλά και των σπασμών του στομάχου. Επιπλέον «διευκολύνει» την ομαλή και σε τακτικά χρονικά διαστήματα εμφάνιση της έμμηνου ρύσης και αυξάνει την έκκριση γάλακτος κατά το θηλασμό.

Πως το χρησιμοποιούμε
Το κύμινο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αφέψημα (βράζουμε σπόρους μέχρι το νερό να μείνει το μισό), ως έγχυμα (μουλιάζουμε σπόρους για ένα δεκάλεπτο σε βραστό νερό) ή ως διάλυμα (διαλύουμε ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού σκόνη κύμινου σε λίγο νερό). Μπορούμε επίσης να μασήσουμε τους σπόρους του.


Της Κατερίνας Παπαγεωργίου (www.mywlorld.gr)

* Είναι μπαχαρικό γνωστό από την αρχαιότητα. Αναφέρεται σε πινακίδες της Γραμμικής Β που ήταν γνωστή στην Εγγύς Ανατολή το 2000 π.Χ. Το ελληνικό του όνομα έχει ανατολίτικη καταγωγή. Οι Αιγύπτιοι έβαζαν κύμινο στους τάφους των Φαραώ και το χρησιμοποιούσαν σαν γιατρικό στη θεραπεία πνευμονικών παθήσεων. Οι Ρωμαίοι γνώριζαν τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, Ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης το περιγράφουν, ενώ αναφέρεται σε κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Κατά τον Μεσαίωνα ήταν ένα από τα συνηθέστερα καρυκεύματα, ενώ στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το κατάπλασμα από πολτό σπόρων για ανακούφιση της ορχίτιδας και τις χιονίστρες. Το έγχυμα των σπόρων του βοτάνου το χρησιμοποιούσαν για πλύσεις σε πρόβλημα βαρηκοΐας.
Ρυθμίζει τη λειτουργία του στομάχου και των εντέρων και κάνει καλό στη γαστρίτιδα, ιδιαίτερα με μειωμένη οξύτητα, σπασμούς του στομάχου, φλεγμονές του λεπτού εντέρου, μετεωρισμό, δυσκοιλιότητα. Δρα θετικά ως χολαγωγό μέσο στις ασθένειες της χολής και του πάγκρεας.
Το αιθέριο έλαιο του βοτάνου ανακουφίζει από τα αέρια του στομάχου. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουμε όταν μασήσουμε τους σπόρους, ενώ λειτουργούν και ως ορεκτικό. (Πηγή: www.gerb.gr)

Τι τρώμε; Μαρούλι

Το μαρούλι περιέχει σημαντικές ποσότητες καροτενοειδών (α- και β-καροτένιο, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη). Επιδημιολογικές έρευνες σε όλο τον κόσμο συσχέτισαν την υψηλή διαιτητική πρόσληψη αυτών των καροτενοειδών με μειωμένα επεισόδια καρκίνων του πνεύμονα, μαστού, τραχήλου, δέρματος και στομάχου.

Επίσης, το μαρούλι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη C, φυλλικό οξύ, μαγγάνιο και χρώμιο. Το μαγγάνιο είναι συστατικό πληθώρας ενζύμων και παίζει σημαντικό ρόλο στον σχηματισμό των οστών ενώ το χρώμιο θεωρείται ότι είναι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο μόριο της ινσουλίνης και τον κυτταρικό της υποδοχέα, ώστε να γίνει η μεταφορά της γλυκόζης από το αίμα στα κύτταρα.

Επιπρόσθετα, υψηλή είναι η περιεκτικότητα του μαρουλιού και σε φυτικές ίνες. Υπολογίζεται πως σε μια μερίδα μαρουλιού περιέχονται πάνω από 2,1 γρ. φυτικών ινών. Οι φυτικές ίνες προσδίδουν όγκο στο υπόλειμμα τροφής αυξάνοντας τον όγκο και το βάρος των κοπράνων από 40% έως και 100%. Μέσω της δράσης αυτής, βοηθείται η λειτουργία του πεπτικού σωλήνα και μειώνεται ο χρόνος διέλευσης τυχόν «βλαβερών» ουσιών.

Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι δίαιτες πλούσιες σε φυτικές ίνες δρουν προληπτικά ενάντια στην εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου καθώς και των εκκολπωμάτων. Ακόμη, οι φυτικές ίνες είναι δυνατόν να ελαττώσουν την απορρόφηση της γλυκόζης και τα επίπεδα των μεταγευματικών επιπέδων ινσουλίνης.

Σημαντική παρουσιάζεται να είναι η επίδραση του μαρουλιού και στον μεταβολισμό της χοληστερόλης. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Clinical Nutrition το 2004, φάνηκε πως η κατανάλωση μαρουλιού από πειραματόζωα για 3 εβδομάδες μείωσε σημαντικά το πηλίκο LDL/HDL και τα επίπεδα χοληστερόλης του ήπατος κατά 44%. Επίσης, το ποσοστό απορρόφησης της διαιτητικής χοληστερόλης μειώθηκε κατά 37%. Στην ίδια έρευνα φάνηκε πως βελτιώθηκε και η αντιοξειδωτική κατάσταση των πειραματόζωων που κατανάλωναν μαρούλι. Πιο συγκεκριμένα, αυξήθηκαν τα επίπεδα των αντιοξειδωτικών βιταμινών C, Ε και καροτενοειδών στο πλάσμα. Όλα αυτά τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι μια συστηματική κατανάλωση μαρουλιού είναι δυνατόν να συνεισφέρει στην προστασία από καρδιαγγειακά νοσήματα.Το μαρούλι περιέχει διάφορες βιταμίνες (Α, Β, C και Ε) αλλά και υψηλά ποσοστά ασβεστίου που είναι απαραίτητα για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Tο φυτό αυτό φέρνει ύπνο στους αναρρωνύοντες και εξαντλημένους από μακρά ασθένεια χωρίς ενοχλήσεις. Το μαρούλι ωφελεί το νευρικό σύστημα. Είναι κατά του ίκτερου και ωφέλιμο στο συκώτι. Κατάπλασμα μαρουλιού είναι κατά των αποστημάτων και εγκαυμάτων. Αποτελεσματικό κατά της νευρασθένειας. Είναι κατά της βρογχίτιδας, της γρίπης και των ρευματισμών.

*ι αρχαίοι Αιγύπτιοι συνήθιζαν να μασούν ξεραμένα φύλλα μαρουλιού προκειμένου να τελειοποιήσουν τις επιδόσεις τους στο σεξ. Το μαρούλι ήταν για τους Αιγυπτίους το ιερό φυτό του έρωτα και σύμφωνα με την παράδοση το έφερε στη χώρα τους ο Μιν, ο θεός της γονιμότητας, που απεικονιζόταν με υπερφυσική στύση να κάθεται κάτω από την τεράστια σε μέγεθος "ιερή μαρουλιά". Σύγχρονοι "οπαδοί του σεξ" υποστηρίζουν, ότι προτιμούν να καπνίζουν αποξηραμένα φύλλα μαρουλιού παρά τσιγάρο, προκειμένου να γίνουν επιθετικοί κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης. Αντιθέτως, οι αρχαίοι Έλληνες υποστήριζαν, ότι το μαρούλι περιορίζει την ερωτική επιθυμία και το έτρωγαν συνήθως οι μαθητές του Αριστοτέλη σε περιόδους "διαλογισμού" για να καταστέλλουν την ερωτική τους επιθυμία. (Για καλό και για κακό αν δεν βεβαιωθείτε πρώτα μην επιχειρήσετε να μασήσετε μαρούλι πριν από μια βραδιά που υπόσχεται πολλά.)

Τι καλό κάνουν τα βότανα, που τρώμε

ΑΓΚΙΝΑΡΑ	Για το στομάχι , και τα φύλλα της για το αδυνάτισμα και το ζάχαρο.
ΑΓΡΙΑΔΑ	Για πέτρα στα νεφρά και ουρικό οξύ.
ΑΓΡΙΟΣΚΟΡΔΟ	Για χοληστερίνη, πίεση , τριγλυκερίδια.
ΑΓΡΙΟΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ	Για ζάχαρο –διαβήτη και καλλίτερη όραση, καρδιά , πίεση ζαλάδες , πονοκεφάλους, βήχα, γρίπη, αμυγδαλές και το πρώτο στον κόσμο σε περιεκτικότητα της βιταμίνης C..
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΛΑΙΟ	Για το στρες άγχος και αϋπνία
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ή ΦΥΛΛΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ	Για τη δυσκοιλιότητα
ΑΝΗΘΟΣ	Για στρες, άγχος , αϋπνία, αδυνάτισμα.
ΑΧΙΛΛΕΑ	Τονωτικό, καθαρίζει το αίμα, για αιμορροΐδες. Πέτρα στην χολή , κολίτιδα , και αρθριτικά.
ΑΨΙΘΙΑ	Για ζάχαρο ζαλάδες, αδυνάτισμα, διάρροια, ξενύχτι, ποτό, τονωτικό, στομαχόπονο, το καλύτερο φάρμακο για την χολή και το ήπαρ.
ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ	Για ηρεμιστικό και αϋπνίες , νεύρα, στρες, άγχος, πονοκέφαλο , καούρες του στομαχιού.
ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ	Για το βήχας
ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ	Για πονοκέφαλο, ημικρανίες, βοηθάει στην μνήμη,, στρες άγχος αϋπνία, βήχας.
ΒΗΧΙΟ	Βοηθάει στον βήχα, για κρυολόγημα και το τσιγάρο.
ΒΥΣΣΙΝΟ	Δυναμωτικό, και τα κοτσάνια του θεραπεύουν την διάρροια.
ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ	Για το άσθμα , τον βήχα, την φαρυγγίτιδα,, αμυγδαλίτιδα, ζαχαροπλαστική.
ΓΚΡΕΙΠΦΡΟΥΤ ΕΣΣΑΝΣ – ΛΑΔΙ	Αδυνάτισμα, ζάχαρο, χοληστερίνη. Αρωματοποιία, ζαχαροπλαστική.
ΓΛΥΚΑΝΙΣΟ	Για στομαχόπονο και μαγειρική , στρες άγχος αϋπνία, ξενύχτι, ποτό, τονωτικό , βήχας.
ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΟ	Για το Άσθμα, βήχα, κοκίτη, γρίπη, πυρετό, ζαλάδες, ημικρανίες, βρογχίτιδα, πέτρα στην χολή, αρθρίτιδα, έξτρα τονωτικό και σπασμολυτικό, ξενύχτι, ποτό, και μαγείρεμα.
ΔΑΦΝΗ	Τριχόπτωση, νεύρα, μαγειρική.
ΔΙΚΤΑΜΟ (ΕΡΩΝΤΑΣ)	Για στομαχόπονο, είναι διουρητικό.
ΔΥΟΣΜΟΣ	Είναι το ίδιο φυτό με την μέντα (Βλέπε και τις ιδιότητές της) . Για χοληστερίνη, πονοκέφαλο, στομαχόπονο, στρες αϋπνία, άγχος, ξενύχτι, ποτό, τονωτικό, μαγειρική. Αρωματίζει το νερό του μπάνιου για χαλάρωση, , στην ζαχαροπλαστική, και ποτοποιία και οινοποιία
ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ	Για γρίπη, άσθμα, βήχα, ρευματισμούς, λαρυγγίτιδα, ιγμορίτιδα.
ΖΑΜΠΟΥΚΟΣ	Για πονόλαιμο, ξερόβηχα, αμυγδαλές, άσθμα, βρογχίτιδα, κρυολογήματα, συνάχι, φαρυγγίτιδα λαρυγγίτιδα.
ΘΡΟΥΜΠΙ	Για στομάχι, αυπνίες, αρθρίτιδα, ρευματισμούς, νεφρά., μαγειρική.
ΘΥΜΑΡΙ	Για άσθμα, βήχα, πίεση, κυκλοφορικό, δυσπεψία, μαγειρική .
ΕΣΤΡΑΓΓΟΝ	Αρωματικό, για την μαγειρική.
ΕΧΙΝΑΤΣΕΑ	Για βήχα, και για το ζάχαρο.
ΙΒΙΣΚΟΣ	Τα κόκκινα; Πέταλα μόνον: Για την χοληστερίνη , τα τριγλυκερίδια και το ζάχαρο και κυκλοφορικό, σαν βυσσινάδα αναψυκτικό υπόξινο. Μαζί με φύλλα Λουΐζας, και χυμό ανανά , είναι άριστο λιπο-διαλυτικό.
ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ	Για το συκώτι, ουρική αρθρίτιδα, πόνους περιόδου.
ΚΑΡΔΑΜΟ ή ΚΑΡΔΑΜΩΜΟΝ	Σε σπόρους ή σκόνη , σαν αφέψημα αρωματίζει (σαν τριαντάφυλλο) , δυναμωτικό, διότι περιέχει βιταμίνες, ιώδιο, σίδηρο, ασβέστιο, είναι καρδιοτονωτικό, καθαρίζει το αίμα, και αφαιρεί φακίδες, και πανάδες. Χρησιμοποιείται στην μαγειρική , ζαχαροπλαστική και αρτοποιία.
ΚΕΔΡΟ	Για το ουρικό οξύ, πέτρα στην χολή προστάτη, ζαχαρώδη διαβήτη, και το συκώτι.
ΚΥΜΙΝΟ	Για το φαγητό σουτζουκάκια , κεφτέδες και τα μπιφτέκια. Και πολλές φορές στην μελιτζανόπιτα. Κύριο συστατικό για κατασκευή του μείγματος κάρυ (γκαραμ -μασάλα).
ΚΟΛΙΑΝΔΡΟΣ ή ΚΟΡΙΑΝΔΡΟΣ ή κόλιαντρο	Σε φύλλα σαν τον μαίδανό, ή σε σπόρους, χρησιμοποιείται στην μαγειρική και στην ζαχαροπλαστική.
ΚΟΥΦΟΞΥΛΙΑ	Για τον βήχα..
ΚΡΑΤΑΓΟΣ	Για την πίεση, την καρδιά, το κυκλοφορικό προστάτη.
ΛΑΔΑΝΙΑ ή ΛΑΒΔΑΝΟΝ	Κάνει το θεόπικρο δηλητήριο. Το δίνουν για στομαχόπονους μετρημένο με σταγόνες με πολλή ακρίβεια και προσοχή. Κάνει καλό στα άλατα, αϋπνίες, αρθριτικά, και σταματά την διάρροια.
ΛΕΒΑΝΤΑ	Για τα ρούχα , απομακρύνει τον σκώρο. Αντί για ναφθαλίνη. Την Χρησιμοποιούν στην αρωματοποιία. Πίνεται για το στρες, άγχος , αϋπνία ξεχύχτι, ποτό είναι τονωτικό και σταματάει τον βήχα.
ΛΕΜΟΝΙ ( ΚΑΡΠΟΣ ΕΣΣΑΝΣ & ΛΑΔΙ )	Παρέχει βιταμίνη C, είναι χωνευτικό, νοστιμίζει τα φαγητά, βοηθάει στην δυσπεψία, χρησιμοποιείται στην ζαχαροπλαστική και το εσσάνς στην αρωματοποιία, επίσης το εσσάνς μαζί με μέλι σταματούν τον βήχα. Και στην δερματολογία και φαρμακευτική κάνουμε κρέμες λοσιόν, και βοηθάμε το λιπαρό δέρμα , και το δέρμα όταν έχει ακμή.
ΛΙΝΑΡΙ-ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΣ	Για πέτρα στην χολή ίκτερο, βρογχικά και δυσκοιλιότητα. Για την θεραπεία των αιμορροΐδων. Βράζω 1 κουτάλι σούπας σπόρους, σε νερό, σε αργή φωτιά να μείνει το μισό νερό και να λειώσουν και το πηχτό υγρό που θα προκύψει, το πίνω 1 ποτηράκι κάθε πρωί νηστικός , μία ώρα προ του φαγητού.
ΛΟΥΪΖΑ	Πονοκέφαλο και άριστο σπασμολυτικό για πόνους περιόδου, αδυνάτισμα. Αρωματικό με και χωρίς λεμόνι, για τα σιρόπια και φαγητά , συνοδεύει τα λεμονάτα, τις γαρίδες και τα θαλασσινά, είναι ευστόμαχη και δίνει πινελιές λεμονόχορτου και μοσχολέμονου. Μαζί με το λεμόνι δίνει άρωμα εξωτικό. Και για ποτά. Δοκιμάστε την στο σιρόπι της καρυδόπιτας μαζί με μέλι θυμαρίσιο.
ΛΥΚΙΣΚΟΣ	Στρες , άγχος, και για την αϋπνία.
ΜΑΪΔΑΝΟΣ	Για 80 ασθένειες. ιδίως για το ξενύχτι, ποτό, τονωτικό, μνήμη, αδυνάτισμα
ΜΑΡΑΘΟΣ	Πέτρα στην χολή, βήχας γρίπη, άσθμα, και στην μαγειρική.
ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑ	Για πονοκέφαλο, πονόκοιλο, στομάχι, άγχος, στρες, αϋπνία.
ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ	Διώχνει την υπέρταση, και τα γηρατειά, στρες , άγχος, αύπνίες,κωλικούς, κατάθλιψη, τονωτικό διεγερτικό, για την καρδιά, ξεχύχτι, ποτό , στην μαγειρική και την κατασκευή των αναψυκτικών. & ποτών.
ΜΕΝΤΑ ή ΔΥΟΣΜΟΣ είναι το ίδιο πράγμα, με τις ίδιες ιδιότητες, (βλέπε & δυόσμος)	Για τον βήχα. , δύσπνοια, ανακουφίζει την αναπνοή, αϋπνίες, νευρωτικές διαταραχές, αρωματοποιία, φαρμακευτική, ζαχαροπλαστική και μαγειρική , ποτοποιία. Χαλαρώνουμε στο νερό του μπάνιου με μέντα, και καθαρίζει το μυαλό ένα τσάι μέντας.
ΜΠΕΤΟΝΙΚΑ	Αρωματικό τσάί, αποκλειστικά Πηλιορείτικο. Δυναμωτικό τονωτικό, για την καρδιά και τον βήχα.
ΜΟΛΟΧΑ	Για άσθμα, βήχα δυσκοιλιότητα, λαρυγγίτιδα, πονόλαιμο. Και αποκλειστικό βάλσαμο στα τσιμπήματα της τσουκνίδας.
ΜΠΟΥΚΟΒΟ	Πιπέρι πολύ καυτερό κόκκινο ή πράσινο , για το φαγητό.
ΠΑΣΙΦΛΩΡΑ	Καταπραϋντικό για νεύρα, άγχος -στρες, αϋπνίες, ηρεμιστικό, τονωτικό, και για την υπερκόπωση.
ΠΙΚΡΟΔΙΑΛΕΤΑ ή ΠΙΚΡΗ ΒΙΟΛΕΤΑ	κατεβάζει το ζάχαρο στο κανονικό , και για τα τριγλυκερίδια.
ΠΛΑΤΑΝΙ ΣΤΡΟΓΓΥΛΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ	Για την θεραπεία του προστάτη: Βάζω να μουσκέψουν σε κρύο νερό μια νύκτα, 1 κιλό κομμένα ξερά κρεμμύδια. Το πρωί τα σουρώνω, και μαγειρεύω όποτε θέλω τα κρεμμύδια. Το κρεμμυδόνερο όμως το βράζω με 15 μπαλάκια, από πλατάνι μέχρι να μείνει το μισό νερό και να λειώσουν. Πίνω από αυτό κάθε πρωί, επί 20 ημέρες., και έτσι εξαφανίζονται τα συμπτώματα του προστάτη.
ΠΟΛΥΚΟΜΠΟ	Για πέτρα στα νεφρά, ουρικό οξύ, προστάτη.
ΠΟΛΙΤΡΙΧΙ	Για τα μαλλιά , Σταματά την τριχόπτωση, πιτυρίδα και δυναμώνει τις ρίζες
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΦΡΟΥΤΟ - ΕΣΣΑΝΣ & ΛΑΔΙ	Φρούτο με πολλές βιταμίνες και κυρίως βιταμίνη C , στην αρωματοποιία, φαρμακευτική, ζαχαροπλαστική , μαγειρική, ανεβάζει την πίεση, τονωτικό, μετά από πολύ ποτό, και ξενύχτι, και κατασκευή αναψυκτικών. .
ΡΙΓΑΝΗ ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑΣ	Για το στομάχι, ευστόμαχη, τονωτική, αρωματίζει τα φαγητά, και στην αρωματοποιία.
ΣΑΛΕΠΙ (είδος ορχιδέας)	Τον χειμώνα το πίνουμε για τον λαιμό, τον βήχα, τονωτικό, μαλακτικό, και χρησιμοποιείται στην ζαχαροπλαστική για τα παγωτά καϊμάκι.
ΣΙΝΑΠΙ ( ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ)	Πονοκέφαλο, ψύξη, πνευμονία, βρογχικά , δυσκοιλιότητα.
ΣΙΝΕΜΙΚΗ ή ΣΙΝΑΜΙΚΗ	Για την δυσκοιλιότητα, και το αδυνάτισμα.
ΣΚΟΡΠΙΔΙ	Για την πέτρα στα νεφρά και το συκώτι.
ΣΠΑΘΟΛΑΔΟ	Για το έλκος και το στομάχι.
ΣΠΑΘΟΧΟΡΤΟ	Για το στομάχι, καούρες, ξινίλες
ΤΑΡΑΞΑΚΟ ή ΠΙΚΡΟ ΑΓΡΙΟ ΡΑΔΙΚΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ	Αδυνάτισμα, για καούρες στομαχιού, αρθριτικά, ζάχαρο, χοληστερίνη, ξενύχτι, ποτά, τονωτικό, ρευματισμούς, , ρευματόπονους, τονώνει την λειτουργία του συκωτιού, και των εντέρων, κάνει καλό στο αίμα.
ΤΙΛΙΟ ή ΦΛΑΜΟΥΡΙ	Βήχα, λαιμό, κρυολογήματα , πονόκοιλο μικρών παιδιών, ηρεμιστικό για τις αϋπνίες.
ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ	Για ροφήματα.
ΑΓΡΙΟ ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ – ΠΕΤΟΥΝΙ	Για να χαλαρώσουν τα νεύρα.
ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ	Διουρητικό, για το ουρικό οξύ, πέτρα στην χολή, αιμορροΐδες, κυστίτιδα, νεφρίτιδα, δυναμώνει την λειτουργία της χολής, του συκωτιού και των εντέρων.
ΥΣΣΩΠΟΣ	Για ζάχαρο., πίεση, στομάχι, κολικούς.
ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ	Για τον βήχα, λαιμό, βραχνάδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα, βρογχικό άσθμα, αδυνάτισμα, ξενύχτι, ποτό πολύ, τονωτικό.
ΦΛΙΣΚΟΥΝΙ	Για βήχα, πονόλαιμο, γρίπη, πυρετό, αμυγδαλές.
ΦΥΤΙΛΑΚΙΑ	Για το ζάχαρο, και το άναμμα των καντηλιών.
ΧΑΜΟΜΗΛΙ ή ΧΑΜΑΙΜΗΛΟΝ	Για τον πονόκοιλο, την δυσκοιλιότητα, , το αδυνάτισμα, μαλακτικό για το στομάχι, και για κομπρέσες στις φλεγμονές των ματιών, και τις μολύνσεις των ματιών και πληγών για κομπρέσες. Έχει αντισηπτικές ιδιότητες!

Πηγή: www.greekmasa.gr

Τι τρώμε; Αγκινάρες

Η αγκινάρα προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική, από όπου και πέρασε στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη. Οι αρχαίοι πολιτισμοί απέδιδαν στην αγκινάρα πολλές ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες, ειδικά σε σχέση με τη λειτουργία του ήπατος και της χοληδόχου κύστης. Ο Πλίνιος την περιγράφει ως «τρόφιμο για τους πλούσιους», εξαιτίας της ευεργετικής επίδρασης που μπορεί να είχε στα συμπτώματα της πλούσιας ζωής τους, η οποία συχνά οδηγούσε σε κίρρωση του ήπατος, ποδάγρα (ουρική αρθρίτιδα) ή γενική κατάπτωση του οργανισμού. Παραδοσιακά, αφεψήματα των φύλλων της έχουν χρησιμοποιηθεί για «καθάρισμα του αίματος», αύξηση της παραγωγής και έκκρισης της χολής και αποτοξίνωση του ήπατος και του δέρματος. Κάποιες από αυτές τις ιδιότητες έχουν διαπιστωθεί επιστημονικά.
Η αγκινάρα αποτελεί πολύ καλή πηγή διαιτητικών ινών, χαλκού, μαγνησίου, φωσφόρου, μαγγανίου, βιταμίνης Κ, βιταμίνης C και καλή πηγή σιδήρου, όλων των βιταμινών του συμπλέγματος Β και καλίου. Περιέχει, επίσης, φλαβονοειδή. Οι κατεψυγμένες αγκινάρες έχουν σημαντικές απώλειες σε σίδηρο, μαγνήσιο, χαλκό και βιταμίνη C , αλλά μεγαλύτερη συγκέντρωση σε φυλλικό οξύ.
Οι ευεργετικές επιδράσεις της αγκινάρας στην υγεία προκύπτουν κυρίως από δύο συστατικά που περιέχει, την κυναρίνη και τη σιλιμαρίνη. Η κυναρίνη, η οποία βρίσκεται στα φύλλα της αγκινάρας, βοηθά στην ανακούφιση γαστρεντερικών προβλημάτων, τα οποία προκύπτουν από αδυναμία του οργανισμού να πέμψει τα λίπη της τροφής εξαιτίας μειωμένης έκκρισης της χολής. Η κυναρίνη ενεργοποιεί την παραγωγή από το ήπαρ και την έκκριση της χολής, ώστε ανακουφίζει από στομαχική διαταραχή, ναυτία, μετεωρισμό και κοιλιακό πόνο. Το φλαβονοειδές σιλιμαρίνη παρουσιάζει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και έχει εξετασθεί για τυχόν προστατευτική δράση από καρκίνους. Η σιλιμαρίνη θεωρείται, επίσης, ότι μπορεί να αναγεννήσει τον ηπατικό ιστό, για αυτό και η αγκινάρα αποτελεί καλή διατροφική επιλογή ειδικά για άτομα που πίνουν αλκοόλ.
Ο χαλκός συμμετέχει στη μεταφορά σιδήρου στους ιστούς (οι αγκινάρες περιέχουν και σίδηρο) και το μεταβολισμό κάποιων νευροδιαβιβαστών, ενώ εμπλέκεται και στη διαδικασία σύνθεσης κολλαγόνου και ελαστίνης, πρωτεϊνών του συνδετικού ιστού απαραίτητων για τη συνοχή και ελαστικότητα των αγγείων, των οστών και των αρθρώσεων. Επίσης, ο χαλκός, αλλά και το μαγγάνιο, αποτελούν συνένζυμα αντιοξειδωτικών ενζύμων του οργανισμού.
Οι αγκινάρες περιέχουν, επίσης, σημαντικά ποσά φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β 6 . Τα δύο αυτά συστατικά μειώνουν την παραγωγή της ομοκυστεΐνης, ενός μεταβολικού παραπροϊόντος που μπορεί να είναι επικίνδυνο τόσο για την υγεία των οστών όσο και για την εμφάνιση αθηροσκλύρηνσης. Οι βιταμίνες Β 1 , Β 2 , Β 3 και Β 6 αποτελούν βασικά συστατικά του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων, των τριών, δηλαδή, βασικών πηγών ενέργειας.
Οι αγκινάρες μέσω του μαγνησίου και του καλίου μπορεί να συνεισφέρουν στη μείωση της υπέρτασης και μέσω της βιταμίνης C στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών.
Η αγκινάρα χρησιμοποιείται και ως αρωματικό σε μερικά αλκοολούχα ποτά. Η πικρότητα που έχει θεωρείται ότι προάγει την καλή πέψη, ενεργοποιώντας την έκκριση πεπτικών χυμών του οργανισμού. Για αυτό, μπορείτε να δοκιμάσετε να πιείτε ένα απεριτίφ που περιέχει αγκινάρα πριν από το γεύμα σας.

Πηγή: www.barbastathis.com

ΤΖΙΝΤΖΕΡ

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Zingiber Officinale Roscoe, γνωστό και ως Ζιντεμέλ στην Ασία, ως Τζιντζιμπίρα και τζίτζερ. Δεν παράγει καρπούς και πολλαπλασιάζεται μέσω της ρίζας του. Τα λουλούδια του αρχικά έχουν πράσινο χρώμα και μετά κόκκινο. Η πιπερόριζα διατηρείται φρέσκια για 2 ή 3 εβδομάδες σε ξερό μέρος και είναι εύγεστη φρέσκια αλλά όταν ξεραθεί και κατόπιν επεξεργασίας μπορεί να συναντηθεί με τη μορφή σκόνης και σιροπιού.
Γνωστές οι αφροδισιακές της ιδιότητες, χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα. Είναι γνωστή και από την μαντάμ ντυ Μπαρρύ, η οποία χρησιμοποιούσε ένα μίγμα κρόκων αυγών και πιπερόριζας για να προκαλέσει στους εραστές της αλλά και στον ίδιο τον Λουδοβίκο τον ΙΕ΄ ανεξέλεγκτο πάθος. Τα «βενετσιάνικα διαβολάκια», αρωματικές, αφροδισιακές παστίλιες, περιείχαν: μαστίχα, ζαφορά, μόσχο, γαρίφαλο, ζάχαρη και γενναία δόση πιπερόριζας.
Το τζίντζερ θεωρείται ότι έχει πολλές φαρμακευτικές χρήσεις. Συγκεκριμένα είναι ιδιαίτερα ευεργετικό για προβλήματα δυσπεψίας, ναυτίας, ιγμορίτιδας και για το το κρυολόγημα.
¼ κουταλάκι τζίντζερ, μπορεί να σταματήσει τα συμπτώματα της ναυτίας κατά 40%, σύμφωνα με μεγάλη έρευνα, κατά την οποία οι συμμετέχοντες με καρκινο έπαιρναν πριν τη χημειοθεραπεία τους, τζίντζερ.
Στριφογυρίζει το ταβάνι μετά από βραδιά κραιπάλης; Βάλε τριμμένο τζίντζερ σε σόδα μαζί με λίγο λεμόνι και ζάχαρη και θα αισθανθείς καλύτερα. Το τζίντζερ (πιπερόριζα) ηρεμεί το στομάχι και σταματά τη ναυτία, γιατί περιέχει ουσίες που ουδετεροποιούν το οξύ στο στομάχι.
Aν γυρίσατε στο σπίτι σας και νιώθετε τα προεόρτια της γρίπης να σας τριγυρίζουν, ιδιαίτερα μάλιστα αν έχετε κομμάρες και μυϊκούς πόνους, κάντε, πριν πέσετε για ύπνο, ένα 15λεπτο καυτό ποδόλουτρο με 1-2 ρίζες φρέσκου τζίντζερ ή 2-3 κουταλάκια τζίντζερ σε σκόνη. Θα βοηθήσει και «τατσόν». Το ρόφημα αυτό πίνεται ως αφέψημα με μπόλικη σκούρα ζάχαρη και εξιτάρει όσο και ο καφές στην Κίνα, στη Μαλαισία, στις Ινδίες. Διεγείρει τις στομαχικές λειτουργίες, βοηθά τις φουσκωμένες κοιλίτσες να σανιδώσουν. Αντιρευματικό, αντιφλεγμονώδες, με αντιμικροβιακή δράση. Στην Πάδοβα μάλιστα, σε μιαν επιδημία πανώλης, οι κάτοικοι κάθε πρωί μασούλαγαν τζίντζερ πίνοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί Μαλβαζίας.