Πρώτη μου φορά δοκίμασα τα θαλασσινά ωμά στον Αγκίστρι.
Μετά έμαθα ότι οι φαγώσιμοι αχινοί ξεχωρίζουν από 2 κύρια χαρακτηριστικά. α) το σώμα τους είναι μεγάλο και β) την απόχρωσή τους. Μπορεί να έχουν κάποιες απαλές αποχρώσεις, του καφέ, κόκκινου έως και μωβ αλλά συνήθως πρέπει να τους πιάσεις , να τους δεις από κοντά για να καταλάβεις. Οι μαύροι αχινοί είναι οι άγριοι, έχουν μικρό σώμα και μακριά αγκάθια και δεν τρώγονται.
Δεν υπάρχει εποχή για αχινούς...χειμώνα καλοκαίρι μπορούμε να μαζέψουμε. Τα αυγά τους είναι περισσότερα κατά το γέμισμα του φεγγαριού και κοντά στην πανσέληνο.
Το καθάρισμα μπορεί να γίνει ή με μαχάρι (από την κάτω μεριά του στόματος) ή με ειδικό αχινοψαλίδι που πουλάνε στα είδη αλιείας (πολύ βολικό). Για γρήγορο και ασφαλές καθάρισμα αρκετών αχινών είναι να βάλουμε όλους τους αχινούς σε ένα μεγάλο κουβά και να τους γυρίσουμε με ένα ξύλο γύρω-γύρω. Σπάνε τα αγκάθια και πιάνονται πολύ εύκολα για καθάρισμα μετά.
Μόλις ανοίξουμε τον αχινό , ξεπλένουμε καλά το εσωτερικό να φύγουν τα εντεράκια και τα φύκια υπό πέψη. Τα αυγά είναι κολλημένα στα τοιχώματα. Με ένα κουταλάκι, τα μαζεύουμε και τα βάζουμε σε πίατο, λίγο λεμονάκι, λίγο λάδι και λίγη ρίγανη και έτοιμη αχινοσαλάτα για το βραδυνό τσιμπούσι....αλλιώς όταν καθαρίσουμε τον αχινό, δεν βγάζουμε τα αυγά, απλά ρίχνουμε μέσα λίγο λεμονάκι , κόβουμε και μια μπουκίτσα ψωμί και "σκουπίζουμε" το εσωτερικό του.
Λένε: “Υπάρχουν αχινοί; Τα νερά είναι καθαρά “
Οι πεταλίδες και γυαλιστερές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου